Statystyczne ABC dla skautów

Hamburger SV kupując Artjomsa Rudnevsa być może chciał powtórzyć sukces, jaki odniosła Borussia Dortmund kupując 2 lata wcześniej Roberta Lewandowskiego. Jak wiemy – nie udało się. A możemy się domyślać, że skauci Hamburga przeoczyli trzy sygnały ostrzegawcze, jakie dawało porównanie statystyk obu napastników.

Robert Lewandowski i Artjoms Rudnevs – łączy ich wiele. Obaj to napastnicy, obaj urodzeni w 1988 r., obaj w barwach Lecha Poznań zdobyli koronę króla strzelców polskiej ekstraklasy, po czym przenieśli się do dużego klubu Bundesligi. I po tym kroku ich kariery potoczyły się inaczej. Polak poradził sobie świetnie, a Łotysz kiepsko. Jest jasne, że skauci i zarząd lepiej odrobili pracę domową w Borussii niż w HSV. Być może w Hamburgu decyzję o transferze podjęto bez choćby pobieżnej analizy statystyk. Te w przypadku Rudneva dawały przynajmniej trzy poważne sygnały ostrzegawcze.

Damien Comolli, były dyrektor sportowy m.in. Tottenhamu i Liverpoolu, na jednym z seminariów o wykorzystaniu danych w skautingu mówił, że decydując o sprowadzeniu na Anfield Luisa Suareza dysponował wyłącznie podstawowymi danymi: minuty rozegrane i bramki. To dobrze, bo dla polskiej ligi nie dysponujemy zaawansowanymi statystykami. W tym tekście porównamy ostatnie sezony Lewandowskiego i Rudnevsa w Ekstraklasie, opierając się wyłącznie na zdobytych przez nich bramkach, i tylko w rozgrywkach ligowych.

Lewandowski w sezonie 2009/10 w Ekstraklasie zdobył 18 bramek, a Rudnevs w 2011/12 strzelił 22 gole. Pierwsza różnica to karne. W analizie przydatności napastnika, po odrzuceniu bramek zdobytych po „jedenastkach” przewaga Łotysza nad Polakiem spada do 2 bramek. Bramki Rudnevsa rozłożyły się po równo między mecze u siebie i na wyjeździe, podczas gdy Lewandowski w Poznaniu strzelił 8 bramek, a pozostałe 10 na innych stadionach. Łotysz zdobywał bramkę co 119 minut na boisku, Polak co 140. Na pierwszy rzut oka dane pokazują remis ze wskazaniem na Rudnevsa.

Pierwszy znak ostrzegawczy w statystykach Łotysza pojawia się w rubryce „regularność”. Przytrafiły  mu się dwie serie sześciu meczów bez gola, podczas gdy najdłuższy okres „posuchy” Lewandowskiego trwał cztery mecze, i zdarzył się tylko raz w sezonie. Jeśli zmierzyć „regularność” średnią goli na mecz dzieloną przez odchylenie standardowe zdobywanych w meczu bramek, Polak wygrywa 0,88 do 0,62.

Drugie poważne ostrzeżenie pojawia się w statystykach Rudnevsa, jeśli zdobyte gole dostosować o jakość defensywy rywala. Strzelone przez napastnika bramki dzielimy przez średnią bramek straconych przez przeciwnika w całym sezonie. I tak, np. hat-trick Rudnevsa przeciw Łódzkiemu KS (średnia straconych goli w sezonie to 1,77) „wart jest” 1,7 pkt., a 3 bramki strzelone lepiej broniącej Jagiellonii (średnia 1,5 gola na mecz) „ważą” więcej, bo 2,0 pkt. Po tym dostosowaniu dorobek Łotysza spada do nieco poniżej 16 goli w sezonie, podczas gdy Lewandowskiemu obniża się tylko do 17,3 bramek. Innymi słowy, dostosowanie o jakość obrony rywala odbiera Rudnevsowi ponad 4 gole, a Lewandowskiemu tylko 0,7 bramki. Łotysz strzelał dużo, ale w większości słabo broniącym drużynom.

Trzeci sygnał ostrzegawczy to „waga” bramek uwzględniająca stan meczu, przy którym jest zdobywana. Gol dający prowadzenie czy wyrównanie jest ważniejszy niż np. czwarta bramka strzelana rozbitemu rywalowi czy honorowe trafienie na 1:3. Rudnevs w swoim „królewskim” sezonie zdobył 5 bramek dających Lechowi prowadzenie (nie licząc jednej z karnego), podczas gdy Lewandowski ma na koncie 11 takich trafień i jeszcze jedno wyrównujące stan meczu. Innymi słowy, Polak zdobył dwa razy więcej „ważnych” bramek niż Łotysz.

Lech na Polaku zarobił 4,75 mln euro, a na Łotyszu 3,5 mln euro. Można uznać, że rynkowo wartość obu napastników była zbliżona. Jednak statystyki, po niewielkiej obróbce, wskazywały, że Rudnevs to niekoniecznie ten sam poziom co Lewandowski.

Poniżej statystyki obu napastników.

~fid

Komentarze: